- mulcto
- mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. marptô, perh. morphê], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).I.Lit.:II.
ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,
Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134:aliquem,
to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23:male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:mulcato corpore,
with bodies bruised, Tac. A. 1, 70:prostratos verberibus,
id. ib. 32.—Of inanimate things:naves,
to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—Trop.:scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,
Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.